در روش فروتنى

«1131»

96.وَ قَالَ (عليه السلام) :وَ قَدْ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ .

96-  امام عليه السّلام را گروهى در پيش رو ستودند، آن حضرت (در روش فروتنى) فرمود 1-خدايا تو بمن از من داناترى، و من بخود از آنها داناترم، 2-  خدايا قرار ده ما را بهتر از آنچه ايشان گمان مى برند (مى ستايند) و آنچه (زشتيهايى) را كه براى ما نمى دانند (و تو ميدانى) بيامرز (استغفار و درخواست آمرزش حضرات معصومين عليهم السّلام براى ياد دادن كيفيّت و چگونگى آنست بمردم، چنانكه در شرح سخن هفتاد و هفتم باين نكته اشاره شد، و يا از جهت ترك اولى است يعنى چيزيكه سزاوار بوده بجا بياورد و بجا نياورده است، و ترك اولى از گناهانى نيست كه معصوم بايد از آن مبرّى باشد، چنانكه شارح بحرانىّ «رحمه اللّه» در شرح خود در اينجا آنرا فرموده است).